تاریکی جهان مرا کاش حس کنی
آشفتگیّ جان مرا کاش حس کنی
پاییز نام دیگر من شد بدون تو
دلتنگی خزان مرا کاش حس کنی
سرشار از سکوت و پر از یأس و مبهم است
شبهای آسمان مرا کاش حس کنی
ای آنکه غرق کرده مرا وسعت غمت
اندوه بی کران مرا کاش حس کنی
فریاد و آه و ناله و درهم شکستن ِ
سنگین استخوان مرا کاش حس کنی
در زیر چرخ های غم بی تو بودنم
تقطیع بی امان مرا کاش حس کنی
ای تندباد عشق که در من وزیده ای
تخریب آشیان مرا کاش حس کنی
از چشمه خیال تو جوشیده این غزل
شعر مرا،زبان مرا کاش حس کنی