ظلم را تا عمق مغز استخوان حس می کند
کودک کاری که در سرما گدایی می کند

کور چشمی است که از کور شفا می طلبد
هر که از آدم گستاخ حیا می طلبد

دونیانین ایشلری قاریشیب لاپ بیربیره

درزی وورور ایگنه و دوکتور دلیک تیکیر 

بس که مالیدن و موس موس روال است اینجا 

نقص هر آدم دیّوث کماب است اینجا

قاراداش، لعل و مرجان، مرمر اولماز
اؤکوزلردن آداملیق گؤزله مزلر

حد می زند اگرچه در اینجا به مست ها
با شیخ در بهشت همه هم پیاله ایم

خوش به حال کسی که در همه عمر

از خیار انتظار موز نداشت 

گؤسترمز علاجی نی
کسمز دار آغاجی نی
هئچ کیم درک ائده بیلمز
ایچیمده کی آجی نی
gösterməz əlacını
kəsməz darağacını
heçkim dərkedə bilməz
içimdəki acicını

تا بترساند مرا از دوزخ موهوم، شیخ
می نهد در کوره اش هر روز هیزم بیشتر

خوش رنگ ترین رنگ جهان، رنگ شراب است
بر سینه زدم سنگی اگر،سنگ شراب است

عمریست که آن زاهد بد ذات و هوسباز
در آرزوی جنّت و دل تنگ شراب است

آن قبله که دل می برد از عارف و عامی
آوای خوش و ساز خوش آهنگ شراب است

اسرار ازل را که نداری خبر از آن
در خط به خط دفتر و فرهنگ شراب است

از رند سر کوچه می ناب سِتانَد
چون میکده بسته است و کسی لنگ شراب است

بر پهنه ی پیشانی تو پینه اگر هست
بر پهنه ی پیشانی ما انگ شراب است

شادیم که از روز ازل تا ابدالدّهر
دل در هوس و سیطره و چنگ شراب است