دیریست در این شهر که سگ ساران است
سگ سهم من و سهم شما را خورده

ظلم را تا عمق مغز استخوان حس می کند
کودک کاری که در سرما گدایی می کند

کور چشمی است که از کور شفا می طلبد
هر که از آدم گستاخ حیا می طلبد

دونیانین ایشلری قاریشیب لاپ بیربیره

درزی وورور ایگنه و دوکتور دلیک تیکیر 

بس که مالیدن و موس موس روال است اینجا 

نقص هر آدم دیّوث کماب است اینجا

قاراداش، لعل و مرجان، مرمر اولماز
اؤکوزلردن آداملیق گؤزله مزلر

حد می زند اگرچه در اینجا به مست ها
با شیخ در بهشت همه هم پیاله ایم

خوش به حال کسی که در همه عمر

از خیار انتظار موز نداشت 

گؤسترمز علاجی نی
کسمز دار آغاجی نی
هئچ کیم درک ائده بیلمز
ایچیمده کی آجی نی
gösterməz əlacını
kəsməz darağacını
heçkim dərkedə bilməz
içimdəki acicını

تا بترساند مرا از دوزخ موهوم، شیخ
می نهد در کوره اش هر روز هیزم بیشتر